Başlarını tutuşları, bakarken gözlerindeki aynı merak, ağlarken aynı seslerinin tonu, çocuklar çiçeği insanlığımızın…
Güllerin en hası en goncası, sarışın bir ışık parçası kimi…
Kimi kapkara üzüm tanesi…
Babalar çıkarmayın onları akıllardan!
Bırakalım, sevdayla büyüsünler.
Serpilip gelişsinler fidan gibi…
Senin, benim, hiç kimsenin değil, bütün yeryüzünündür onlar.
Senin, benim, hiç kimsenin değil, bütün yeryüzünündür onlar.
Bütün insanlığın gözbebeği…