Sözü hiç mi hiç uzatmayacağım.
Her geçen gün daha büyük hırslara yelken açan egemenlerle onlara boyun eğen bizler, dünyamızı hangi sona doğru sürüklediğimizin farkında mıyız bilmem ama, farkında olan bir avuç insanın olduğu kesin. Onlar, bir avuç görünen ama hiçbir avuca sığdırılamayan o yiğit insanlar; hepimizi uyarmak için, çoğu zaman canlarını bile tehlikeye atmaktan çekinmiyorlar.
Başlıktan da anlamışsınızdır mutlaka!
Sözlerim, dönüp dolaşmadan; Greenpeace'in güçlü, yürekli, barışçıl kahramanlarının gölgeleri üstüne düşüyor.
Onların uyarı kokan haberlerini; dünyamızın, çocuklarımızın, torunlarımızın geleceği için
onlarla el ele verip çabalarımızı nasıl birleştirebileceğimizi artık bu sayfalardan ve "Greenpeace [Akdeniz Türkiye] Yazıları" adlı yeni yayınımızdan da okuyabileceksiniz.
Açılış yazısı görevi bana verilir verilmez, şiirle bitirmeyi düşünmüştüm.
Sonunda öyle bir şiir seçtim ki, meğer hemen önümde duruyormuş.
Anlaşılırdı, basitti, sadeydi ama; ardına gizlenmiş uyarı sözcükleriyle doluydu.
Aşağıda onu da bulacaksınız.
Greenpeace'e hâlâ merhaba demedim değil mi?
Merhaba, Yeşil Barış'ın Değerli İnsanları!
Bizler size, sizler de Sessizliğin Sesi'ne; hoş geldik karşılıklı...
İdil Tulunoğlu
İdil Tulunoğlu
